Bychawa czyli Jarmark Bychawski oraz tradycyjne Święto Grzyba

Tego szukamy w Bychawie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Bychawa praca, pogoda Bychawa, Bychawa, spotted Bychawa, parafia Bychawa.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Bychawie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jej historii.

Obszary w okolicy Bychawy były zaludnione od czasów prehistorycznych. Istnieje prawdopodobieństwo, że grodzisko odkryte w Zdrapach, w dolinie Kosarzewki, datuje się na IX-X wiek.
Nazwa miejscowości Bychawa pochodzi od imienia Bych. Pierwsza wzmianka o Bychawie pochodzi z dokumentów kościelnych z 1325 r. W tamtym czasie wieś służyła jako siedziba parafii św. Piotra i Pawła i była własnością rycerskiego rodu Dołegów. W drugiej połowie XIV wieku została założona parafia Wszystkich Świętych w Bychawce.
Jednym z pierwszych znanych mieszkańców Bychawy był rycerz Jędrzej herbu "Ossorya", który dowodził chorągwią gończą podczas bitwy pod Grunwaldem.
W 1440 r. w Bychawie został wzniesiony duży drewniany kościół parafialny, który przetrwał do połowy XVII wieku. Rozwój miejscowości był związany z jej położeniem na szlaku handlowym prowadzącym z Rusi do Kazimierza nad Wisłą oraz eksportem zboża.

W 1537 r. król Zygmunt Stary udzielił przywileju kasztelanowi lwowskiemu Mikołajowi Pileckiemu herbu Leliwa, pozwalając na założenie ufortyfikowanego miasta z zamkiem. Miasto otrzymało prawa magdeburskie, samorząd, własne sądownictwo oraz zezwolenie na cotygodniowy targ o nazwie "bychawski wtorek" i dwa jarmarki rocznie.
W drugiej połowie XVII wieku Bychawa stała się centrum reformacji, odbywały się tam synody kościoła ewangelicko-reformowanego. Młody Jan Zamoyski brał udział w jednym z tych synodów. Andrzej Myszkowski herbu Jastrzębiec, podczaszy i późniejszy kasztelan lubelski, był gorącym zwolennikiem kalwinizmu i właścicielem miasta w tamtym okresie.
Koniec XVI wieku i pierwsza połowa XVII wieku były okresem prosperity dla Bychawy - liczba ludności przekroczyła 1000 osób, rozwijał się handel, rzemiosło, a nawet produkcja broni, choć była ona rzadkością. W początkach XVII wieku wznowiono działalność parafii katolickiej, a przed rokiem 1639 wybudowano murowany kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. W stulecie założenia miasta Władysław IV potwierdził i rozszerzył prawa miejskie. Jednak sukcesy miasta zostały przerwane przez powstanie kozackie - wojska Chmielnickiego zniszczyły miasto w 1649 r., a później wojny szwedzkie pogłębiły zniszczenia. W około 1680 r. podjęto próby odbudowy po upadku. Proboszcz Aleksander Siernicki częściowo odnowił kościół. Andrzej Leopold Ossowski, właściciel majątków ziemskich, podjął prace rekonstrukcyjne zamku, które zostały ukończone dopiero w latach 30. XVIII wieku przez Dominika Stoińskiego.

Miasto było dotknięte przez wojny, grabieże, przemarsze wojsk, epidemie i pożary, które spowodowały biedę i stagnację aż do połowy XIX wieku. W okresie powstań narodowych mieszkańcy Bychawy i okolic wykazali swój patriotyzm poprzez ofiary materialne i bezpośredni udział. W 1863 r. powstał oddział pod dowództwem nieznanego Czerwińskiego, a później około 30 mieszkańców Bychawy dołączyło do oddziału płk. Cieszkowskiego - Ćwieka. W okolicy Bychawy znajdował się szpital powstańczy. W odwecie władze carskie pozbawiły Bychawę praw miejskich.
Koniec XIX wieku przyniósł pozytywne zmiany w życiu Bychawy. Sytuacja szkoły w mieście ustabilizowała się, a placówki oświatowe powstały w okolicznych wsiach. Powstała poczta, posterunek policji, apteka (1875), a lekarze osiedlili się na stałe.
W XIX wieku miasto rozwijało się, powstał nowy szpital (1909), straż pożarna (1906), Kasa Bychawskiego Towarzystwa Kredytowego, Spółdzielnia Spożywców "Jedność" oraz gazeta "Nowa Jutrzenka". Inicjatywę w tych przemianach podejmowali duchowni, tak jak ksiądz Wojciech Makara i niezastąpiony Antoni Kwiatkowski, właściciele ziemscy: Koźmianowie, Przewłoccy, Kowerscy, Antoni Budny, a także przedstawiciele inteligencji i postępowi mieszczanie i okoliczni chłopi.

I wojna światowa spowodowała znaczne zniszczenia w okolicach Bychawy, ponieważ front przechodził przez te tereny kilkakrotnie. Jednak nawet w czasie wojny rozwijała się działalność patriotyczna, oświatowa i polityczna.
W 1917 r. powstała szkoła handlowa i rzemieślnicza, a po zakończeniu wojny liczba szkół w gminie wzrosła do 11. W okresie międzywojennym rozbudowano młyny i cegielnie, wybrukowano część ulic i częściowo zelektryfikowano miasto. Działały różne partie polityczne, organizacje paramilitarne i harcerstwo. Bezpośrednie działania wojenne II wojny światowej w dużej mierze ominęły Bychawę, ale jej mieszkańcy zostali obciążeni kontyngentami i wywózką na prace przymusowe, a wielu z nich znalazło się w więzieniach i obozach pracy.
W zimie 1942 r. cała żydowska społeczność Bychawy, licząca 2500 osób, padła ofiarą Zagłady. Patriotycznie nastawione społeczeństwo aktywnie brało udział w organizacji ruchu oporu. Największymi organizacjami wojskowymi były Armia Krajowa i Bataliony Chłopskie. W lipcu 1944 r. w ramach akcji "Burza" partyzanci wyzwolili Bychawę kilka dni przed wkroczeniem Armii Czerwonej.
Po zakończeniu wojny nastąpiła parcelacja majątków ziemskich, a powstały nowe organy władzy. Powstała również szkoła średnia, a w ciągu kolejnych pięćdziesięciu lat liczba szkół ponadpodstawowych wzrosła do sześciu, gdzie większość młodzieży z Bychawy i okolicznych gmin się uczyła. Miasto zostało również podłączone do sieci energetycznej w 1947 r. W 1956 r. utworzono powiat bychawski, który przetrwał do reformy administracyjnej w 1975 r.

W roku 1958 prawa miejskie zostały przywrócone Bychawie. W 1962 r. wybudowano Dom Kultury, a w 1963 r. powstał Powiatowy Zarząd Dróg Lokalnych. W 1966 r. utworzono spółdzielnię mieszkaniową. Wraz z powiatem powstała komenda powiatowa MO, która od 1990 r. funkcjonuje jako Rejonowa Komenda Policji, obecnie Komisariat Policji. W 1955 r. utworzono Posterunek Zawodowej Straży Pożarnej, który obecnie działa jako Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza PSP, wspierana przez jednostki OSP w terenie.
Miasto znajduje się około 25 km na południe od Lublina, w części Wyżyny Lubelskiej znanej jako Wyniosłość Giełczewska. Leży u zbiegu rzek Kosarzewka i Gałęzówka.
Okolice Bychawy cechują się urozmaiconym ukształtowaniem terenu, gdzie różnica wysokości sięga nawet 100 m. Niewielkie rzeki płyną przez głęboko wcięte doliny, a malownicze wąwozy łączą się z nimi. Charakterystycznym elementem roślinności jest roślinność stepowa, chroniona między innymi w rezerwacie "Podzamcze", który znajduje się na stromym wapiennym zboczu doliny.
Interesującym zjawiskiem geologicznym są tzw. "góry świadki", które składają się z piaskowców trzeciorzędowych i sięgają prawie 300 m npm. Również godne uwagi są źródła o kresowym charakterze, które znajdują się przy wapiennych zboczach. Bychawa w dużej mierze zachowała historyczny układ ulic z czasów lokacji. Do ważniejszych zabytków należy kościół św. Jana Chrzciciela z drewnianą dzwonnicą i plebanią, synagoga z końca XIX wieku z piękną polichromią, ruiny zamku-pałacu otoczonego zalewem i zespołem stawów, zespoły dworsko-parkowe w Gałęzowie i Woli Gałęzowskiej oraz część zabudowy wsi Bychawka położona w centrum wokół kościoła, wraz z zabytkowym cmentarzem.

Część obszaru gminy znajduje się w granicach Czerniejowskiego Obszaru Krajobrazu Chronionego.
Wraz z Gminą Strzyżewice podjęto inicjatywę utworzenia Parku Kulturowego im. K. Koźmiana, którego celem jest zbiorowa ochrona dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego na tym terenie.
W mieście znajduje się urokliwie położony stadion sportowy, kryta pływalnia oraz hala sportowa przy Zespole Szkół im. Ks. Kwiatkowskiego.
Dorzecze górnej Bystrzycy, w tym rzeka Kosarzewka, jest znane z obfitości pstrągów. Zalew bychawski jest specjalnym łowiskiem, gdzie można złowić karpia o wadze nawet 12 kilogramów lub szczupaka ważącego 14 kilogramów.
Hodowla koni, która była znanym elementem tej okolicy przed wojną, ponownie rozwija się.
W Bychawie działa ponad 500 podmiotów gospodarczych. Sprawdź dane statystyczne w Bychawie.
Herb Bychawy, który został uznany już w XVII wieku, zawiera godło Myszkowskich h. Jastrzębiec. Przedstawia złotą podkowę z krzyżem maltańskim na niebieskim tle.

Bądź na bieżąco z faktami w Twoim Mieście!